Wody gruntowe pobiera się z wielu metrów pod ziemią, zazwyczaj z głębokości od dziesięciu do kilkuset metrów, gdzie proces ten jest niewidoczny.

Ten film stanowi wprowadzenie do podstawowych kwestii dotyczących budowy studni oraz wyzwań, które zaleca się uwzględnić w celu zapewnienia odpowiedniej wydajności i żywotności studni.

Zacznijmy od krótkiego przyjrzenia się obiegowi wody w przyrodzie, aby zrozumieć, skąd pochodzą wody gruntowe.

Wody gruntowe to w rzeczywistości wody powierzchniowe, które przemieściły się z powierzchni przez ziemię i zostały zmagazynowane w tak zwanych formacjach wodonośnych.

To z tych formacji wodonośnych pobieramy wody gruntowe.

Jednak wody gruntowe są ograniczonym zasobem, a formacje wodonośne są zasilane tylko wtedy, gdy przedostaną się do nich wody powierzchniowe, co ma miejsce na przykład, gdy pada deszcz lub podczas przedostawania się wody z rzek i strumieni.

Oznacza to, że należy pilnować, by ilość wody pobieranej z wód podziemnych nie przekraczała ilości wody, jaka jest do nich wprowadzana.

Teraz przyjrzyjmy się bliżej studni i sprawdźmy, jak jest ona skonstruowana.

Odwiert jest zazwyczaj wykonywany w miejscu, w którym poziom wód gruntowych jest jak najwyższy.

Im mniejsza odległość do wody, tym tańsze wykonanie odwiertu, a następnie pompowanie wody na powierzchnię.

W tym momencie ważne jest również, aby zwrócić uwagę na obniżenie poziomu wody.

Obniżenie poziomu wody to różnica między statycznym poziomem wody a dynamicznym poziomem wody podczas pracy pompy z pełną mocą znamionową. 

Im większe obniżenie poziomu wody, tym głębszy powinien być odwiert, ponieważ istotne jest, aby pompa była przez cały czas zanurzona w wodzie.

To na tym etapie osoba wykonująca odwiert pod studnię ocenia, ile wody jest w stanie zapewnić studnia.

Wewnątrz odwiertu znajduje się filtr piaskowy oraz obudowa studni z tworzywa sztucznego lub stali z drobnymi szczelinami, które pozwalają na przedostawanie się wody do obudowy, w której znajduje się pompa.

Przed uruchomieniem studni musi ona przejść tzw. proces opracowania.

Proces ten zapewnia znaczny wzrost skuteczności filtra piaskowego i sprawia, że woda pompowana ze studni nie zawiera piasku ani mułu.

W ciągu około 24 godzin drobne cząstki z formacji wodonośnej zostają wciągnięte do filtra piaskowego, aby stworzyć wydajną ścianę filtracyjną.

W górnej części studni znajduje się dodatkowa uszczelka, która chroni instalację przed wszelkimi zanieczyszczeniami, które mogą być rzucane na ziemię i potencjalnie przedostać się do studni oraz zanieczyścić całą formację wodonośną.

Występuje również kilka wyzwań, które opłaca się wziąć pod uwagę w celu zapewnienia optymalnych warunków i długiej żywotności studni. 

Piasek jest pierwszym z nich.

Jeśli filtr piaskowy nie został wykonany prawidłowo, piasek będzie nadal unosić się w wodach gruntowych i wewnątrz obudowy studni i z czasem zniszczy pompę. 

Czas, jaki to zajmie zależy od ilość piasku, ale były sytuacje, kiedy pompa wytrzymała zaledwie 3 miesiące ze względu na źle wykonane prace budowlane.

Drugim wyzwaniem jest lokalizacja studni.

Studnie znajdujące się na obszarach przybrzeżnych są narażone na przedostawanie się słonej wody do wód gruntowych, jeśli na skutek ich pobierania statyczny poziom wody za bardzo się obniży.

Jednym ze sposobów na uniknięcie tego jest ograniczenie poboru wody ze studni w celu umożliwienia uzupełniania wód powierzchniowych.

Innym jest stworzenie dwóch lub więcej studni w celu bardziej równomiernego podziału poboru.

Ponadto zawsze należy mieć na uwadze warunki panujące pod ziemią przy wyborze pompy głębinowej do studni.

Jeśli wody gruntowe mają jakiekolwiek korozyjne właściwości, ważne jest, aby materiał z jakiego wykonano pompę był w stanie je wytrzymać.

Ogólnie rzecz biorąc, zaleca się wybór pompy o dobrej odporności na korozję i której konstrukcja oraz materiały charakteryzują się dużą odpornością na piasek w celu zapewnienia niezawodnego działania i długiej żywotności.