Retentietijd

De retentietijd of verblijftijd beschrijft de tijdsduur waarin een volume afvalwater wordt opgeslagen binnenin de pompinstallatie, pompput, leiding, opvangbekken en dergelijke. De retentietijd kan worden geschat door het opslagvolume te delen door de afvoerstroom vanuit de opslagstructuur.

Zowel een lange als een korte retentietijd van het afvalwater kan in sommige situaties wenselijk zijn, en in andere situaties ongewenst. Tijdens een lange retentietijd kunnen vaste deeltjes uit het afvalwater tijd krijgen om te bezinken, als de stroming of turbulentie niet krachtig genoeg is om de deeltjes in suspensie te houden.

Bovendien zorgen langere retentietijden ervoor dat biologische en chemische processen kunnen plaatsvinden. Deze processen kunnen in sommige gevallen gunstig zijn (zoals oxidatie van giftige verbindingen) terwijl andere processen ongewenst kunnen zijn (bijvoorbeeld de vorming van H₂S in rioolstelsels, of als de slibretentietijd in de afvalwaterzuivering te lang is).

Een te korte retentietijd kan er daarentegen toe leiden dat gewenste biologische of chemische processen geen tijd hebben om plaats te vinden (zoals de afbraak van organisch materiaal), maar kan in andere gevallen wel bedoeld zijn.

Bij het ontwerpen van een rioolstelsel moet de retentietijd in leidingen worden geschat en moet rekening worden gehouden met de gevolgen hiervan.

Grundfos zorgt voor een beter systeemontwerp voor afvalwaternetwerken, en helpt zo de hydraulische retentietijd bij afvalwaterzuivering te optimaliseren.